Prikkelend found footage-essay toont hoe de politiek de ontwikkeling van de moderne kunst in de VS heeft gestuurd. Het verontrustende abstract expressionisme werd door de regering onschadelijk gemaakt en ingezet voor propagandadoeleinden, als de belichaming van het westerse vrijheidsideaal. Met behulp van found footage neemt dit filmessay de snijpunten onder de loep tussen de politiek van de Koude Oorlog en de opkomst van het abstract expressionisme in New York. Terwijl de Sovjet-Unie alleen figuratieve schilderkunst toestond, ging de Amerikaanse regering juist abstracte kunst promoten als symbool van de kapitalistische democratie. Het debat ging dan ook zelden over de kunstwerken zelf; de kunst vormde een nieuwe arena waarin ideologische verschillen gecultiveerd konden worden. Daarom heeft de film ook betekenis voor het hedendaagse debat over staat en kunst. De strategie om found footage te gebruiken, legt niet alleen een schat aan vergeten propagandabeelden bloot, maar vormt ook een erkenning van die andere, heel verschillende Amerikaanse avant-garde van de West Coast. Docent-schrijver-filmmaker Jesse Lerner (zie zijn boek uit 2006 F is for Phony) is schatplichtig aan een traditie die hij wil voortzetten: de erfenis van Bruce Conner en andere Californische kunstenaars en filmmakers.